De grote verbouwing van de Nederlandse politiek
7 maart 2010
Het is iedereen zonneklaar dat de grote verbouwing van de Nederlandse politiek eraan komt. In een breder kader zie je dat ook gebeuren binnen de Verenigde Naties en bijvoorbeeld ook binnen de NAVO Allemaal zoeken naar een betekenis gevende nieuwe rol in een snel veranderende wereld. DE NAVO lijkt zich bijvoorbeeld te ontwikkelen naar een militair uitzendbureau van haar leden met name gericht op het openhouden van de toegang tot strategische bronnen in verre buitenlanden.
De Europese Unie zoekt naar nieuwe betekenis in relatie tot mondiale geopolitieke verschuivingen in maar heeft tegelijkertijd te dealen met verschillen in opvatting over de toekomst van Europa, de scope van het eigen mandaat alsook platte mannetjesmakerij.
Binnen deze internationale context van grote internationale veranderingen en spanningen is Nederland begonnen aan de eigen grote politieke verbouwing. Dat gaat niet alleen over wie waar de baas is. Dat gaat ook over een herdefinitie van de politieke agenda en een herverdeling van de macht.
Ik heb mij eens de vraag gesteld wat ik nu zou doen als ik Haags politicus was met de ambitie om mijn partijprogramma zo veel mogelijk uitgevoerd te krijgen. Welke strategie zou je dan moeten kiezen in deze bijzondere tijd waarin in feite alles open ligt. Zijn er nu strategieën te bedenken waardoor je nu al als het ware regeringsverantwoordelijkheid na 9 juni zou kunnen afdwingen, waardoor je tegelijkertijd de kiezer in staat stelt heldere keuzes te maken en ook bijdraagt aan het hogere doel, namelijk de bestuurbaarheid van Nederland zowel in de nationale als in de hierboven geschetste internationale context? En op hoofdpunten je eigen politieke programma kunt uitvoeren?
Ik zou in ieder geval D’66 en GroenLinks misschien wel samen met de VVD en de PvdD adviseren een lijstverbinding aan te gaan en vanaf vandaag het gevecht tegen elkaar te stoppen. De combinatie van deze twee, drie of vier levert “groen rechts” op die met veel focus, inhoud en energie de campagne in kan gaan. De gemeenschappelijke campagne zal veel aan kracht winnen bij de kiezer in plaats van het ieder voor zich. Deze lijstverbinding zal ook een capabele premier opleveren kort na 9 juni schat ik in.
=Uiteraard zullen in dit scenario partijen water bij de wijn moeten doen maar het alternatief is niet aantrekkelijk. Aan de andere kant, in deze lijstverbinding zullen deze twee of misschien wel drie of vier partijen veel van wat zij politiek nastreven overeind kunnen houden.
En ik schat zo maar in dat de kiezer deze manoeuvre zal begrijpen en weten te waarderen. Het ademt namelijk de keuze voor het landsbelang en het overstijgen van het eigen individuele belang. Alleen dan krijg je dingen voor elkaar.
Ik denk dat wie het lef heeft om de eigen identiteit voor het gevoel los te laten maar juist daardoor te versterken de politiek toekomst heeft. Van machtsstrijd naar strijdmacht. Van survival of the fittest naar survival of the most cooperative.
Wie durft te scoren met samenwerking?